مدال‌های طلای نوجوان ووشوکار

بعضی وقت‌ها کودک که دست چپ و راستش را می‌شناسد، خانواده‌ای ورزشکار دور‌و‌برش می‌بیند؛ به‌ویژه اگر مادر ورزشی باشد، در علاقه کودک تأثیر بسیار دارد. نگار محرابیان‌فر از همین افراد است. او شانزده‌ساله است و ساکن محله گوهرشاد. مادر نگار مربی و قهرمان ووشو است و او از همان کودکی با مادر به باشگاه می‌رفت. این موضوع باعث علاقه‌اش به ورزش‌های رزمی شد.

درس در اولویت بود

نگار هر وقت اراده می‌کرد همراه مادرش که مربی رزمی بود، به باشگاه می‌رفت. برای همین تحصیل و رسیدگی به درس‌هایش را در اولویت گذاشته بود. او می‌گوید: مادرم سر تمرینات همه شاگردانش را مجبور می‌کرد نمرات کارنامه خود را بلند بخوانند؛ برای همین شاگردانش همه درس‌خوان بودند و علاوه‌بر رقابت در ورزش رقابت سالم درسی هم بین شاگردان کلاس مادرم برقرار بود.

او درباره افتخارات ورزشی‌اش می‌گوید: غیر از نخستین حضورم در مسابقات ووشو که در شش‌سالگی و رقابتی دوستانه بود و دوم شدم، تا الان هر مسابقه استانی و کشوری شرکت داشته‌ام، رتبه و مقام اول را کسب کرده‌ام.

کرونا و وقفه حدودا دو‌ساله‌ای که در رقابت‌های ورزشی به وجود آمد سبب شد سن نگار برای حضور در رقابت‌ها جا‌به‌جا شود؛ «من تا قبل از کرونا در رده نونهالان باید مسابقه می‌دادم، اما زمانی‌که می‌شد با شرایط خاص مثل تست کرونا در مسابقات شرکت کنیم، دیگر نوجوان محسوب می‌شدم و این موضوع کار را سخت می‌کرد.»

تلخی یک حذف

تلخ‌ترین خاطره ورزشی نگار، مسابقات ووشوی استان در رده دانش‌آموزی بوده است. او در این رقابت‌ها بعد از پشت‌سر‌گذاشتن چند حریف، مقام اول را کسب کرد؛ «بعد از اول شدن در مسابقات آموزش‌وپرورش به من اعلام شد، چون در این رقابت‌ها از طرف باشگاه حضور پیدا کرده‌ام، مقامی که آورده‌ام از نظر آن‌ها مردود است؛ زیرا باید از طرف مدرسه اعزام می‌شدم. این موضوع باعث شد بعدا دوباره مسابقاتی با همان حریف‌های قبلی و دو حریف جدید برگزار شود که آنجا هم اول شدم و به مسابقات درون‌اردویی راه پیدا کردم.»

چند مقام اولی در رقابت‌های دانش‌آموزی سمت شیرین ماجرا بود و جاماندن از اعزام به رقابت‌های کشوری سمت تلخ ماجرا که سبب شد نگار تصمیم بگیرد ورزش حرفه‌ای را برای همیشه رها کند؛ «با وجود بردم در رقابت‌های درون‌اردویی، بازیکنی از وزنی پایین‌تر از من را مقابلم گذاشتند تا حریف بتواند با امتیاز وزن پایین‌تر، نمره کسب کند و به اردوی کشوری راه یابد و من در نهایت حذف شدم.»

نگار که در کارنامه افتخاراتش در رقابت استانی و کشوری رده نونهالان و نوجوانان بیش‌از ۱۰ مدال طلا در رقابت‌های ووشو دارد، بعد از آن دیگر در هیچ مسابقه استانی و کشوری حاضر نشد؛ «مادرم در این رشته هم مربی است و هم پست مدیریتی دارد. این موضوع کمی حضورم را در میادین ورزشی تحت‌الشعاع قرار می‌داد.»

نگار در کنار افتخارات ورزشی، دست به قلم هم هست. او عضو کانون نویسندگان نوجوان است و چند دل‌نوشته دارد که از سوی این کانون چاپ و از او قدردانی شده است.